Αποχαιρετισμός στον Συναγωνιστή Γιώργο Καταπόδη
Η Τομεακή Επιτροπή Μαγνησίας του ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια για την απώλεια του αγαπημένου συναγωνιστή Γιώργου Καταπόδη.
Ο Γιώργος Καταπόδης, σε ηλικία 86 ετών, έφυγε από κοντά μας, αφήνοντας πίσω του ένα πλούσιο κληροδότημα αγώνα και αφοσίωσης στο εργατικό κίνημα. Γεννημένος σε μια εργατική οικογένεια, εντάχθηκε στην πολιτική δράση από τα εφηβικά του χρόνια. Αρχικά συμμετείχε στη Νεολαία της ΕΔΑ και στη συνέχεια στη Νεολαία Λαμπράκη, κατά τη διάρκεια των δύσκολων «πέτρινων χρόνων» της δικτατορίας.
Η πολιτική του δράση τον οδήγησε στην εξορία, όπως συνέβη με χιλιάδες αγωνιστές, στη Γυάρο και στη Λέρο για τρία χρόνια. Αναλλοίωτος στις κομμουνιστικές αρχές και τα ιδανικά του, τάχθηκε ενάντια στους οπορτουνιστές το 1968 και στήριξε με θάρρος την ιστορική Απόφαση της 12ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ. Η πολιτική του στάση διακρίθηκε και την περίοδο 1990-91, όπου συνέβαλε στον αγώνα για να διατηρηθεί αδιάσπαστο το κόμμα και οι κομματικές οργανώσεις του, αντιστεκόμενος στις προσπάθειες διάλυσης από τους οπορτουνιστές.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, ο Γιώργος υπήρξε αφοσιωμένος μαχητής για τα δικαιώματα των εργατών και όλων των αδικημένων της κοινωνίας μας. Μέσα από το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή, συμμετέχοντας ενεργά στις δράσεις της τότε ΕΣΑΚ-Σ και διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο στο Συνδικάτο Οικοδόμων, καθώς επαγγελματικά ήταν σιδεράς και υπηρέτησε και στο Διοικητικό Συμβούλιο.
Ο σύντροφος Γιώργος είχε μια σταθερή ιδεολογική και πολιτική στάση ενάντια στον καπιταλισμό και σε κάθε μορφή δικτατορίας του κεφαλαίου. Συχνά επεσήμανε: «Πολλά γράμματα δεν ξέρω, αλλά ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται, όπως ισχυρίζονται οι αστοί και κυρίως οι οπορτουνιστές. Μόνο ανατρέπεται. Κι εμείς γι’ αυτό αγωνιζόμαστε, για να έρθουν γρηγορότερα οι ευτυχισμένες σοσιαλιστικές μέρες, όπου ο λαός θα διαφεντεύει τη χώρα και τον πλούτο που παράγει. Θα βάλει τέλος στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, στις κρίσεις, στην εκμετάλλευση, στην ανεργία και στους πολέμους.»
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Γιώργος ζούσε στη Βουλγαρία, αλλά πάντα διατηρούσε τη σύνδεση με την πατρίδα του. Κάθε φορά που επισκεπτόταν την Ελλάδα, έσπευδε να περάσει από τα γραφεία του κόμματος, ώστε να ενημερωθεί για τις εξελίξεις της οργάνωσης και να προσφέρει τη οικονομική του στήριξη στο κόμμα.
Σύντροφε Γιώργο, οι σπόροι που έσπειρες θα γραφτούν στην ιστορία και θα αποτελέσουν θεμέλιο για τη νίκη του Σοσιαλισμού. Η κληρονομιά σου θα είναι πάντα ζωντανή στο έργο και τον αγώνα μας.