Η Κακοποίηση Παιδιών: Μία Σοβαρή Κοινωνική Πρόκληση
«Κόσμε, σε παρακαλώ, φρόντισε τα παιδιά». Αυτή η απλή, αλλά γεμάτη πόνο έκκληση έχει χαραχτεί επάνω στην ταφόπλακα ενός 6χρονου κοριτσιού στο κοιμητήριο του Μπρούκλιν, και με τη δραματική της ιστορία, φτάνει έως την Ελλάδα. Η μικρή Ελίζα, έχοντας χάσει τον πατέρα της και υποφέροντας από μόνιμη και εμφανή κακοποίηση από την τοξικομανή μητέρα της, εκλιπαρούσε για βοήθεια που δεν ήρθε ποτέ. Η τραγική της μοίρα επιβεβαιώνεται όταν δέχεται ένα μοιραίο χτύπημα, το οποίο την ελευθερώνει από τον ανελέητο βασανισμό που υπέφερε.
Η απώλεια αυτής της αθώας ψυχής ενεργοποιεί ένα αποτυχημένο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας και μια apathetic κοινωνία στην πολυσύχναστη γειτονιά της Νέας Υόρκης. Ο Ελ. Ντε Γκρες, σύζυγος διεθνούς εικαστικού, παρακολουθεί το δράμα της Ελίζας και προσπαθεί να τη βοηθήσει κατά τη διάρκεια της πάλης της για να επιβιώσει. Η μικρή αρχίζει την εκπαίδευσή της σε προσχολικό σταθμό, αλλά οι εξελίξεις παίρνουν στροφή με την επιδείνωση της υγείας του πατέρα της, ο οποίος, παρά τις καλύτερες προθέσεις, αδυνατεί να φροντίσει την κόρη του μετά την ανάρρωσή του. Τελικά, η μάνα της καταφέρνει να αποκτήσει περιορισμένη επιμέλεια και, παρά τις προειδοποιήσεις από δασκάλους και γείτονες, χάνει τη ζωή της σε μια καταστροφική κατάσταση κακοποίησης.
Ξεκινώντας μια Νέα Δράση
Η απελπισία μετά το θάνατο της Ελίζας γέννησε την παράσταση του Μιχαήλ και της συζύγου του, οι οποίοι, με σκοπό να αλλάξουν τις συνθήκες για τα παιδιά, ίδρυσαν μία μη κερδοσκοπική οργάνωση στην Ελλάδα. Ο οργανισμός φέρνει το όνομα της Ελίζας και επικεντρώνεται στην ευαισθητοποίηση για τις περιπτώσεις παιδικής κακοποίησης και της υποστήριξης των γονέων και των επαγγελματιών που αντεπεξέρχονται σε τέτοιες καταστάσεις.
Η κ. Καρέλλα, μέλος του οργανισμού, τονίζει τη σημασία της προστασίας των παιδιών, αναφέροντας ότι «κανένα παιδί δεν πρέπει να μείνει πίσω» και πως όλοι μαζί, οι πολίτες και η πολιτεία, πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες προκειμένου να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο της κακοποίησης.
Μια Σκληρή Πραγματικότητα
Τα πρώτα χρόνια της δράσης του ΕΛΙΖΑ υπήρξαν εξαιρετικά δύσκολα, καθώς το θέμα της κακοποίησης παραμένει ταμπού. Ωστόσο, με την έλευση της παιδοκεντρικής πολιτικής της ΕΕ και τις αλλαγές στην εθνική νομοθεσία, οι πολίτες αρχίζουν να αναγνωρίζουν και να ονοματίζουν το φαινόμενο. Το ΕΛΙΖΑ έχει ήδη εκπαιδεύσει πάνω από 30.000 ανθρώπους για την αναγνώριση σημάτων κακοποίησης, περιλαμβάνοντας αστυνομικούς, δασκάλους, κοινωνικούς λειτουργούς και άλλους επαγγελματίες που είναι κοντά στα παιδιά.
Ωστόσο, η πανδημία του κορονοϊού αποκάλυψε μια άλλη πανδημία: αυτή της κακοποίησης των παιδιών. Οι συνθήκες εγκλεισμού ενδυνάμωσαν τη διάδοση της βίας μέσα στα σπίτια, καθώς χιλιάδες παιδιά βρέθηκαν κλεισμένα με τους κακοποιούς τους. Οι επιπτώσεις αυτής της καταστροφικής πραγματικότητας θα καταγραφούν για χρόνια.
Η Σημαντικότητα της Πρόληψης
Ο στόχος της οργάνωσης είναι η δημιουργία δομών που θα προστατεύουν τα παιδιά από την κακοποίηση. Οι Μονάδες Φροντίδας για την Ασφάλεια των Παιδιών έχουν ξεκινήσει να λειτουργούν σε νοσοκομεία της χώρας ώστε κάθε παιδί που έχει κακοποιηθεί να εξετάζεται σε έναν φιλικό προς αυτά περιβάλλον.
Παιδιά που έχουν κακοποιηθεί καλούνται να διηγηθούν την εμπειρία τους, και η προσέγγιση των ειδικών επιστημόνων είναι επιστημονική, με τον τρόπο καθορισμένο από τις συνθήκες και το είδος της κακοποίησης που έχουν υποστεί. Το ΕΛΙΖΑ εργάζεται για την υλοποίηση προγράμματος ενημέρωσης των επαγγελματιών που έρχονται σε επαφή με τα παιδιά, ενώ τα «Σπίτια του Παιδιού» λειτουργούν ως ασφαλή καταφύγια για όσους έχουν υποστεί κακοποίηση.
Τα παιδιά είναι αθώα και η φωνή τους, είτε μέσω χρώματος, είτε μέσω συμπεριφοράς, αξίζει να ακουστεί. Η ανίχνευση της κακοποίησης είναι κομβικής σημασίας για την αποκατάσταση και την ψυχολογική στήριξή τους. Η σωστή εκπαίδευση και η ευαισθητοποίηση των εκπαιδευτικών και των γονέων είναι θεμελιώδους σημασίας για την πρόληψη και την παρέμβαση.