Η Ιστορία του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου και του Στεκιού των Κυνηγών

Το 1936, ο φαρμακοποιός Νίκος Στρατηγόπουλος, ως πρόεδρος του Κυνηγετικού Συλλόγου Βόλου και με τον Χρήστο Μητσικώστα ως αντιπρόεδρο, αποφάσισαν την ανέγερση του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου των Κυνηγών. Η πρωτοβουλία αυτή σήμαινε όχι μόνο τη λειτουργία ενός χώρου λατρείας αλλά και τη δημιουργία ενός κέντρου που συνέδεε τους φίλους της κυνηγικής δραστηριότητας.

Δίπλα από τον Ναό, κατασκευάστηκε ένα Σκοπευτήριο Ιπτάμενων Δίσκων, το οποίο αποτελούσε πόλο έλξης για τους κυνηγούς της εποχής. Κάθε χρόνο, κατά την εορτή του Αγίου Γεωργίου, διοργανώνονταν αγώνες σκοποβολής σε ιπτάμενο δίσκο, προσφέροντας έτσι έναν χώρο για διασκέδαση και στήριξη της κυνηγετικής τέχνης.

Η Ανάληψη της Προεδρίας και το Στέκι

Σύμφωνα με ιστορική αναφορά του κ. Σταύρου Μητσικώστα, μετά τον θάνατο του Νίκου Στρατηγόπουλου, την προεδρία του συλλόγου ανέλαβε ο Χρήστος Μητσικώστας. Ένα από τα πιο σημαντικά του έργα ήταν η δημιουργία του «Στεκιού των Κυνηγών», το οποίο βρίσκεται στη διασταύρωση των οδών Λαρίσης και Σέσκλου. Στον ίδιο χώρο υπήρχε και στάση του ΟΣΕ για το τρένο Βόλου – Λάρισας.

Η παρακάτω περιγραφή αναδεικνύει τον τρόπο που οι κυνηγοί μετακινούνταν εκείνη την εποχή. Όπως αναφέρεται, «οι κυνηγοί δεν χρησιμοποιούσαν τότε ΙΧ ή λεωφορείο για να πάνε για κυνήγι. Έπαιρναν το πρωινό τρένο από το σημείο αυτό και έβγαιναν στα γύρω βουνά, όπου υπήρχαν λαγοί και πτηνά. Αργά το απόγευμα επέστρεφαν από τον πάνω κόμβο στον Βόλο». Η μέρα τους ξεκινούσε νωρίς και ο χρόνος που περνούσαν στα βουνά ήταν γεμάτος περιπέτεια και αναμνήσεις.

Στο μικρό «Στέκι των Κυνηγών», υπήρχε πάντα κάποιος που ετοίμαζε καφέ για αυτούς που περίμεναν την άφιξη του τρένου, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα ζεστασιάς και φιλίας. Αργότερα, το Στέκι εξελίχθηκε σε μια παραδοσιακή ταβέρνα που λειτουργεί μέχρι σήμερα, συνεχίζοντας να εξυπηρετεί και να συνδέει τους κυνηγούς με τις παράδοση και την ιστορία τους.

Φωτορεπορτάζ: Άντα Αλεξίου