Η Ταινία «Υπάρχω» και η Ζωή του Στέλιου Καζαντζίδη
Καλημέρα σε όλους! Εύχομαι να έχετε μια όμορφη Κυριακή. Την προηγούμενη Πέμπτη, 29 Μαΐου, είχα την ευχαρίστηση να επισκεφτώ τον πανέμορφο θερινό κινηματογράφο της πόλης μας, την Εξωραϊστική, και να παρακολουθήσω μια εντυπωσιακή ταινία, την οποία μας προσφέρει κάθε χρόνο αυτή η αίθουσα. Αναφέρομαι στην ταινία «Υπάρχω», σε σκηνοθεσία Γιώργου Τσεμπερόπουλου και σενάριο Κατερίνας Μπέη, με πρωταγωνιστές τους Χρήστο Μάστορα, Κλέλια Ρενέση, Ασημένια Βουλιώτη και Αγορίτσα Οικονόμου. Δυστυχώς, η ταινία δεν προβάλλεται πλέον στον συγκεκριμένο κινηματογράφο, αλλά ελπίζω ότι θα επιστρέψει σύντομα λόγω της υψηλής της ποιότητας.
Η ταινία βασίζεται στη ζωή του Στέλιου Καζαντζίδη, ερμηνευόμενη εξαιρετικά από τον Χρήστο Μάστορα, γνωστό τραγουδιστή του συγκροτήματος «Μέλισσες». Ο Μάστορας ερμηνεύει πειστικά και τα τραγούδια του Καζαντζίδη. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ο Καζαντζίδης έχει αποσυρθεί από το μουσικό προσκήνιο και ζει στο εξοχικό του στον Άγιο Κωνσταντίνο, όπου απολαμβάνει το ψάρεμα, τη μεγάλη του αγάπη. Σε αυτό το ήσυχο περιβάλλον, θα τον επισκεφθεί ο νεαρός δημοσιογράφος Γιώργος Λιάνης, ο οποίος θα τον πάρει συνέντευξη και θα εξερευνήσει τη ζωή του, από τις ρίζες του ως μετανάστη από τον Πόντο έως την καριέρα του.
Θα ανακαλύψουμε τις πρώτες δυσκολίες της ζωής του, τη στήριξη που παρείχε στη μητέρα του και τον αδελφό του, καθώς και την απόκτηση μιας κιθάρας από τον εργοδότη του, ο οποίος εντυπωσιάστηκε από την ερμηνεία του. Η ταινία καταγράφει με ρεαλισμό τα πρώτα βήματα του Καζαντζίδη στη μουσική, τη δημιουργία του στις δεκαετίες ’50 και ’60, τις σχέσεις του με σημαντικές γυναικείες φωνές του ελληνικού πενταγράμμου, καθώς και την απόφασή του να αποσυρθεί από τη δισκογραφία.
Μετά την ταινία «Ευτυχία», η οποία εξελίχθηκε στην εμπορικότερη ελληνική ταινία της τελευταίας δεκαετίας, η δημιουργική ομάδα του «Υπάρχω», συμπεριλαμβανομένων των Διονύση Σαμιώτη, Κατερίνας Μπέη, Γιάννη Δρακουλαράκου και Μίνω Μάτσα, καταφέρνει να αναβιώσει με σεβασμό και δημιουργικότητα τη ζωή του αναγνωρίσιμου λαϊκού τραγουδιστή.
Η ταινία διαπνέεται από μια έντονα ευαίσθητη και τρυφερή προσέγγιση, επιτρέποντας στους θεατές να βιώσουν τη ζωή και τη μουσική του Καζαντζίδη μέσα από την ερμηνεία και τη φωνή του Μάστορα. Εκπληκτικές είναι επίσης οι ερμηνείες των γυναικών που υποδύονται τις δύο μεγάλες αγάπες του, ενώ η Αγορίτσα Οικονόμου προσφέρει μια εξαιρετική ερμηνεία ως μητέρα του, Γεσθημανή, απεικονίζοντας την περίπλοκη σχέση τους. Είναι μια ταινία που αξίζει να δούμε όλοι, όχι μόνο για την αναγνώριση του Καζαντζίδη αλλά και για τον τρόπο που η φωνή του εξέφρασε τα συναισθήματα της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Κλείνω με μια ανάλυση του Μάνου Χατζιδάκι σχετικά με τον Στέλιο Καζαντζίδη: «Φωνές σαν του Καζαντζίδη βγαίνουν κάθε 150 χρόνια στην Ελλάδα». Μέχρι την επόμενη φορά, σας στέλνω την αγάπη μου και καλή σας θέαση!