Η Προσέγγιση του Νίκου Ιατρού στη Συγγραφή και τη Γονεϊκότητα

Ο Νίκος Ιατρού είναι ένας αναγνωρίσιμος Έλληνας συγγραφέας που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και διαμένει στην Κερατέα Αττικής. Το έργο του στην εκπαίδευση, σε συνδυασμό με τη λογοτεχνική του δραστηριότητα, τον έχει καταστήσει μία ενδιαφέρουσα φιγούρα στο σύγχρονο ελληνικό λογοτεχνικό τοπίο. Διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί σε γνωστά λογοτεχνικά περιοδικά, όπως τα Books’ Journal και Φρέαρ, ενώ συμμετείχε και στον συλλογικό τόμο «Υπό το φως του Κ. Π. Καβάφη» (Πατάκης, 2016).

Έχει εκδώσει νουβέλες όπως «Σκόνη στο πρόσωπο» (Ιωλκός, 2018), που συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα των Βραβείων Βιβλίου Public 2018 για πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα, και «Αποσύνδεση» (Ιωλκός, 2023), η οποία επίσης διακρίθηκε. Η πρόσφατη νουβέλα του, «Αυτό έκανες πάντα» (Ίκαρος, 2025), είναι η αφορμή για την παρούσα συζήτηση, στην οποία αναλύει τις προσκλήσεις και τις ανατροπές που βιώνει ο σύγχρονος γονέας.

Μια Ματιά στη Νουβέλα του

Ο κεντρικός ήρωας της νουβέλας «Αυτό έκανες πάντα» είναι ένας πατέρας που αναζητεί το γιο του, ο οποίος έχει εξαφανιστεί. Μες σε εκείνη την αγωνιώδη αναζήτηση, καταφεύγει σε αναμνήσεις και προβληματισμούς, ανιχνεύοντας όχι μόνο τη δική του ευθύνη, αλλά και τις σχέσεις του με το παρελθόν. Στην πορεία συναντά τρεις γυναίκες-κλειδιά που κρατούν στοιχεία για την αναζήτησή του. Αντίπαλος του είναι και η προσωπική του κατάρρευση, μια αναδρομή των δικών του πληγών και προδοσιών.

Γονεϊκότητα και Προκλήσεις

Ο συγγραφέας επισημαίνει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο πατέρας στην ανατροφή του παιδιού του, παραλληλίζοντας τις προκλήσεις με εκείνες που αντιμετωπίζουν και οι μητέρες. Σημαντικό είναι όμως το γεγονός ότι οι δυσκολίες καταφαίνεται να εδρεύουν στην προσπάθεια των γονιών να επιτύχουν τον ρόλο τους, και όχι στην ευτυχία του παιδιού τους. Το πώς κουβαλούν τα βάρη των προσδοκιών αυξάνει την ένταση στη γονική σχέση, οδηγώντας σε ενοχές και αυτοκριτική.

Η Αξία της Μυθοπλασίας

Η δημιουργική διαδικασία για τον Ιατρού είναι βαθύτατα συνδεδεμένη με την ανακάλυψη εαυτού και του κόσμου γύρω του. «Η μυθοπλασία είναι το εργαλείο που μας επιτρέπει να δούμε τις δικές μας αλήθειες», λέει. Μελετώντας τις λεπτομέρειες της ζωής, οφείλεις να ερμηνεύσεις τη ζωή των άλλων, να αναζητήσεις απαντήσεις μέσα από τις φωνές των ηρώων σου. Η σύνθεση του οράματός του μπορεί να αγγίξει τις ψυχές των αναγνωστών, εάν καταφέρει να δημιουργήσει έναν καθρέφτη των κοινών βιωμάτων.

Η Έμπνευση και οι Αγαπημένοι Λογοτέχνες

Η ανάγκη για επικοινωνία υπήρξε η αφετηρία του Ιατρού στη συγγραφή. Δεδομένου ότι η απομάκρυνση από αγαπημένα πρόσωπα τον είχε υποχρεώσει να αναζητήσει εναλλακτικούς τρόπους αλληλεπίδρασης. Οι επιστολές που έγραφε γίνονταν το μέσο έκφρασης των σκέψεων και συναισθημάτων του. Η γραφή, με τα χρόνια, μετατράπηκε σε ένα μέσο αναγνώρισης και κατανόησης του κόσμου γύρω του.

Αν θέλουμε να μιλήσουμε για τους αγαπημένους του λογοτέχνες, ο Ιατρού εκφράζει θαυμασμό για εκείνους που προτιμούν να αποπλανήσουν τον αναγνώστη με την απλότητα και την καθαρότητα της γραφής τους. Ανάμεσά τους περιλαμβάνονται ο Raymond Carver και ο Philip Roth, καθώς και άλλοι σημαντικοί δημιουργοί που έχουν συμβάλει στην εξέλιξη της σύγχρονης λογοτεχνίας.

Η Αντίληψη για την Κοινωνία Στη Σύγχρονη Εποχή

Συζητώντας για την τρέχουσα κοινωνική και οικονομική κρίση, ο Ιατρού διατυπώνει την άποψη ότι η επιφανειακή ευημερία που βιώσαμε στο παρελθόν βασίστηκε σε δομές που σήμερα αποδεικνύονται ελαττωματικές. Οι προκλήσεις της οικονομικής κρίσης, των φυσικών καταστροφών και των πολέμων γύρω μας δείχνουν ότι οι κοινωνίες μας πρέπει να επαναστατήσουν σε πιο ανθεκτικά θεμέλια. Η έλλειψη εμπιστοσύνης καθώς και οι στενές οπτικές γωνίες της ατομικότητας θα μπορούσαν να είναι οι αιτίες των αντιφάσεων που παρατηρούμε στην κοινωνία.

Οι ιδέες του Ιατρού εργαστούν προς τη κατεύθυνση του να προτρέψουν τον αναγνώστη να δει τη “σχέση” έναντι της ατομικότητας και να αναγνωρίσει τη σημασία της συλλογικότητας, της Αλληλεγγύης και της δημοκρατίας. Αν η κοινωνία μας συνεχίσει να επιμένει στην ατομιστική προσέγγιση, οι συνέπειες θα είναι αναπόφευκτες.

Η Δημιουργία και η Γονεϊκή Σχέση

Μέσα από τις προσεγγίσεις του, ο Ιατρού καταλήγει στο ότι η γονική σχέση συνήθως έχει την τάση να αποτυγχάνει αν οι γονείς δεν αναγνωρίσουν την ανάγκη της ελευθερίας του παιδιού. Η αποδοχή των επιλογών του και η εμπιστοσύνη στις δικές του αποφάσεις είναι κρίσιμη για την ανάπτυξή του. Η γονεϊκότητα δεν θα πρέπει να στερεί την ατομικότητα του παιδιού, αλλά να προάγει την ανεξαρτησία του και την ικανότητά του να διαλέγει τη δική του πορεία.

Συνολικά, η γραφή του Νίκου Ιατρού αγγίζει ευαίσθητα θέματα της οικογενειακής σχέσης και της ανθρωπινής εμπειρίας, προτείνοντας ευφάνταστες και επίκαιρες ιδέες για την ανατροφή, την επικοινωνία και την κοινωνία.

Ανεξάντλητη Δημιουργικότητα

Η διαδικασία συγγραφής δεν σταματά ποτέ για τον Ιατρού. Αν και ολοκληρώνει ένα έργο, οι σκέψεις για το επόμενο ήδη αρχίζουν να γεννιούνται. Η συνέχεια αυτή τονίζει την αέναη ροή της δημιουργικής ενέργειας και του διαρκούς διαλόγου που διατηρεί τόσο με τους εσωτερικούς του κόσμους όσο και με τη γύρω πραγματικότητα.